Максім Зафранскі займаецца міжнароднай працай у ЗБС. Таму ўзімку вырашыў набраць патрэбных ведаў і навыкаў і пайсці вучыцца ў Акадэмію новай беларускай дыпламатыі: у сваёй арганізацыі ён супрацоўнічае з міжнароднымі партнёрамі, таму хацеў паглыбіць свае веды ў камунікацыі. Пасля вучобы выпускнікам і выпускніцам прапанавалі паспрабаваць сябе на шэразе стажыровак, на адну з якіх і трапіў Максім. Мы пагутарылі з ім, каб даведацца падрабязнасці. 

— У чым заключаецца твая стажыроўка?

— Я праходжу трохмесячную стажыроўку ў Міжнароднай камісіі Каардынацыйнай рады. Яна адказная за міжнародную супрацу КР. Паколькі Рада пазіцыянуе сябе як протапарламент, то і партнёрамі Парламенту з’яўляюцца іншыя парламенты – збольшага, еўрапейскіх краін. Таму Камісія камунікуе з імі. Галоўны плюс стажыроўкі – магчымасць паглядзець на палітыку знутры.

Але мая праца пачалася ўлетку падчас вакацый, таму камунікацыі было няшмат. Але Міжнародная камісія была ўключаная ў іншыя віды працы – напрыклад, слуханні КР па розных пытаннях, збольшага – па патэнцыйнай еўраінтэграцыі. У Варшаве таксама былі слуханні КР і Пераходнага кабінету, я дапамагаў там па тэхнічных момантах.

Апроч таго, я збіраю навіны пра Беларусь у замежных СМІ у твітары – гляджу, як Беларусь успрымаецца ў свеце. Таксама я збіраю навіны пра нашую краіну, якія могуць быць патэнцыйна важнымі для замежных медыя і партнёраў, і потым яны рассылаюцца ўсім.

Яшчэ я вёў базу даных, дзе збіраў інфармацыю пра еўрапейскія парламенты, міжнародныя камісіі парламентаў, іх чальцоў і гэтак далей. Гэта такая вялікая база даных, якая ў будучыні будзе выкарыстоўвацца на карысць КР і Міжнароднай камісіі, каб весці перамовы. Гэта важна і працуе на перспектыву, але з пункту гледжання атрыманага досведу атрымалася не вельмі: база даных – гэта штосьці занадта механічнае. Напрыклад, я збіраў нацыянальныя святы краінаў, каб потым КР віншаваў у твітары партнёраў.

— Як ты трапіў на стажыроўку?

— Я проста даслаў сваё рэзюмэ, яно вельмі моцна завязанае на міжнародных стасунках: мае досвед і адукацыя звязаныя з гэтым, я валодаю ангельскай мовай. Думаю, сыходзячы з майго вопыту, мне далі магчымасць прыйсці на інтэрв’ю. На сумоўі мяне пыталі пра саму Міжнародную камісію, як я бачу будучую працу. І праз тры дні мяне ўзялі на стажыроўку. Таму я б параіў рыхтавацца да такога кшталту сумоўяў: напрыклад, не ўсе ведаюць, што адказаць на пытанні арганізацыі кшталту “што вы ведаеце пра нас?” Трэба прадумаць патэнцыйныя пытанні наконт развіцця ў будучыні і свайго месца ў гэтай арганізацыі. Таксама вельмі добра мець свае пытанні: сумоўе – гэта дыялог, дзе ролі мяняюцца. Калі ты будзеш задаваць пытанні, гэта добра пакажа цябе і будзе значыць, што ты зацікаўлены ў стажыроўцы.

— Ці атрымалася палепшыць навыкі камунікацыі, як ты хацеў?

— Акадэмія моцна дапамагла мне ўвайсці ў кантэкст знешняй беларускай палітыкі і дыпламатыі. Гэты досвед добра перакрыжаваўся са стажыроўкай: калі я прысутнічаў на нейкіх абмеркаваннях, я вельмі добра ўсё разумеў: чаму ідуць размовы, чаму мне даюць пэўныя заданні. У працы з ЗБС, думаю, буду выкарыстоўваць навыкі, якія атрымаў падчас лекцый наконт перамоваў і дыпламатычнага коду.

Веды – гэта заўсёды важна, але гэта заўсёды нешта абстрактнае. Але калі пасля навучання ёсць, дзе іх папрактыкаваць, гэта замацоўвае ўсё пройдзенае: у галаве ёсць разуменне, як і што працуе.

— Ці пашырылася для цябе ўяўленне пра дыпламатыю пасля Акадэміі?

— Акадэмія моцна пашырыла маё ўяўленне пра дыпламатыю: нашыя лекцыя былі разбітыя па розных кірунках і рэгіёнах. Вучоба паглыбіла веды, дала разуменне, як увогуле працуе дыпламатыя, што ўсё не так пэўна, як можа паказацца і кожная краіна зацікаўленая ў сваім развіцці. Я хачу развівацца ў напрамку міжнародных стасункаў і звязваць гэта з Беларуссю. Я бачу нашу краіну актыўна зацікаўленай у міры ў рэгіёне. Таксама ў будучыні я бачу Беларусь, якая ўзаемадзейнічае з усімі актарамі, якія могуць быць ёй карыснымі, і паважае міжнароднае права.